Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Zima w Mieście.

W poniedziałek 8 stycznia uczniowie klasy 5b pod kierunkiem Haliny Charytonowicz i Anny Zagdańskiej przygotowali wieczór poezji Magdaleny Wieliczko – naszej byłej uczennicy, która przedwcześnie odeszła, walcząc z nieuleczalną chorobą, pozostawiając tomik wierszy. Trzy kolory: żółty, niebieski i fioletowy charakteryzowały etapy jej twórczości.

Wieczór pełen wzruszeń i emocji był dedykowany chorym dzieciom.

Kilka wierszy z ostatniego etapu życia:
 

Promyk nadziei

Liczne pytania bez odpowiedzi.

Usta nierozumiejące znaczenia słów

serce tak twarde jak kawałek miedzi

a dusza spragniona zakazanych snów.

Co więc jest z życia z tej niesprawiedliwości

z tej wielkiej pogardy, kłamstwa i złości?

Jednak, że zawsze jest promyk nadziei,

Który w przyszłości świat na lepsze zmieni.

Dlaczego…

Dlaczego mam mówić

skoro pragnę milczeć?

Dlaczego mam istnieć

jeśli nie umiem żyć?

Dlaczego mam robić szeroki

Uśmiech jeśli z mych oczu

Gorzkie płyną łzy?

Dlaczego w istnieniu każdej

istoty jest takie coś jak

pustka, żal,

dlaczego to życie sprawia takie psoty

i szczęście niekiedy odrzuca w dal?

Ukryta dusza

W żalu i smutku,

tak jak w bólu i cierpieniu

boli cię dusza,

więc ukrywasz się w cieniu.

W cieniu swej osoby ukrywasz swoją twarz,

ukrywasz swoje winy co je w sercu masz.

Dusisz wszystko  w sobie,

nie mówiąc ani słowa.

lecz kiedy je odkryjesz

twa dusza będzie zdrowa.

Chwila

Dobry czas, istnienia sens

dobry rytm, żwawy krok i piękny dzień

dobra każda chwila co wiecznie trwa

dobrą chwilą jestem ja.

Chwila, chwila nadziei

dobry każdy radosny dzień.

Chwila, chwila pomyślności

Bo chwila szczęściem jest.